Πιάνω να ζωγραφίσω τα παιδιά μες στην πλατεία σα να 'ταν όπως πρώτα κι όπως θά 'θελα Mα όλα αλλάζουν και το χέρι μου αρπάζουν αλλάξανε τα χρώματα τα λόγια και τα στόματα.
-Ρε Μαρία, δεν με πειράζει ούτε που στήνομαι στην ουρά στο ταμείο ανεργίας, ούτε που δεν πρόκειται να βρω ποτέ δουλειά, ούτε που ο άντρας μου είναι άνεργος, ούτε που μας ζουν οι γονείς μου. Αυτό που με έχε τσακίσει είναι ότι τελείωσε το Νησί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου